Opis: Majaz A Life in Poetry: Reżyseria: Huma Khalil, Mustajabuddin Malik, Sandeep Kartar Singh. Z Nassarem Abdullą, Soha Khanem, Amrishem Mishrą. Majaz to debiutancki film biograficzny Humy Khalila, który przedstawia życie i poezję urduskiego poety Asrara Ul Haq Majaza, znanego również jako „romantyczny rewolucjonista” w świecie urdu. Narracja filmu ukazana jest z perspektywy współczesnego młodego badacza, który zaintrygowany geniuszem twórczym tego poety zgłębia historię i wydarzenia, które doprowadziły do ​​powstania jego poetyckich arcydzieł, a także depresję, autodestrukcyjne zachowanie i przedwczesną śmierć. Mimo perypetii w życiu osobistym Majaz nadal tworzył poetyckie arcydzieła, które mimo upływu lat są uniwersalne i niezniszczalne. Film jest kroniką wszystkich najważniejszych kamieni milowych i kluczowych momentów w życiu poety. Majaz znalazł mentora w znanym poecie Fani (Badayuni) na początku jego pobytu w Agrze, za którego namową Majaz przybył do Aligarh, miasta znanego z bogatej kultury poetyckiej. Tam pisał i recytował wiersze w swoim niepowtarzalnym stylu, aby inspirować młodzież do wzięcia udziału w walce o niepodległość Indii. Majaz był także wielkim orędownikiem wzmacniania pozycji kobiet i napisał obszerną poezję dedykowaną kobietom, co znacznie wyprzedziło jego czasy. To zapewniło mu niezrównaną popularność i rozgłos wśród kobiet. Jego poezja nie tylko inspirowała młodą publiczność, ale także wpajała zasady niezależności myślenia i wyboru ubioru w epoce, w której normą były ortodoksyjne konwencje. Z czasem sława i popularność Majaza rosła wykładniczo, dlatego przeniósł się on do Delhi, aby pracować w All India Radio. Ale u szczytu popularności poeta znalazł się w bolesnej sytuacji. Zakochał się w zamężnej kobiecie, która była wielbicielką jego poezji, ale nie była gotowa porzucić ustalonego życia w imię miłości. Rozczarowany i zrozpaczony tą próbą, Majaz opuścił Delhi i przybył do Lucknow, miasta, które odpowiadało jego temperamentowi. Tam, choć znalazł dostateczne towarzystwo, pozostał załamany od środka. Następnie próbował swoich sił w różnych pracach w Lucknow, Delhi i Bombaju, ale nie mógł pokonać żalu i smutku. Przez cały ten czas Majaz kontynuował swoje poetyckie przedsięwzięcia i przesuwał granice dalej. Jego postępowa poezja w przekonujący sposób uchwyciła i przekazała trudną sytuację młodych ludzi zmagających się z bezrobociem, utratą domu i majątku oraz związkami w Indiach po uzyskaniu niepodległości. Był także gwiazdą niemal każdego mushaira (sympozjum poetyckiego), w którym brał udział. Jednak nigdy nie oszczędzono mu osądów i krytyki za jego niekonwencjonalne sposoby bycia, życie miłosne i alkoholizm, które odcisnęły piętno na jego umyśle. Jego wrażliwy temperament nie był w stanie poradzić sobie z utratą miłości i reputacji. Zniszczył się nadmiernym spożyciem alkoholu, przeżył kilka załamań nerwowych i ostatecznie został umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. Największą ironią losu było to, że poprzez swoją rewolucyjną, ale przystępną twórczość Majaz był w stanie wyrazić głos w powszechnych problemach tamtych czasów, zaoferować pocieszenie i ciepło, a także podnieść morale otaczających go ludzi, ale nie mógł znaleźć sposobu, aby to zmienić. złagodzić własne cierpienie. Jego stan dodatkowo pogorszyło społeczeństwo, które było obojętne i nieświadome jego cierpienia. I niestety taki los spotkał kilku najsłynniejszych artystów i poetów. W wieku czterdziestu czterech lat Malaz zmarł w zimną grudniową noc w pobliżu tawerny w mieście Lucknow. Intryga wokół jego przedwczesnej śmierci wciąż trwa, a miłośnicy poezji próbują rozszyfrować różne aspekty jego życia i poezji, które mogłyby dać im wskazówkę dotyczącą jego złożonego umysłu. Kadry filmu Humy ożywiają epokę Majaza końca lat 30. XX wieku w nowoczesnym obiektywie oraz oddają życie i istotę poety niezastąpionego kulturowo i historycznie. Poezja Majaza.